Efe tiyatroya ilk gittiğinde çok sevinmiş ve tekrar tekrar gitmek istediğini söylemişti.Tiyatroyu sıkılmadan izlediğine göre tiyatro da izler diye düşündüm ve tatlışımı sinemaya götürmeye karar verdim.Bu sefer yalnız gitmedik..Çok sevdiğimiz İkitem'imizi de aldık yanımıza...Pepee'yi seven oğulcukların hoşuna gider düşüncesiyle Ayas'a gitmeye karar verdik. Efe'nin tam uyku saatine geldi seansımız.Hoparlör cızırtı yapınca korktu Efe ve çıkmak istedi.Neyse ağlamaya başlayınca çıktık bizde,şansımıza kolay ikna ettik.Ve salona geri döndük.Efe hayatında hiç yemediği kadar mısır yedi,bol bol da su içince malum...Film arası da yoktu üstelik.Ama benim tatlı oğlum sonuna kadar bekleyebildi veben çok mutlu oldum....Filme gelince...Ben sevmedim açıkcası,ilk Türk yapımı çizgi film olduğu da belli oluyordu...Lisede hocamın dediği ''İlkler her zaman başarısızdır''sözü geldi aklıma...Sonunda çıkmak istemedi Efe Bey,her önünden geçişimizde de sinemaya gitmek istedi.Sonrasında ise Fatih Kerem ve Veysel Emir'le bol kırdılı:),bol danslı güzel bir gün geçirdiler...Onların mutluluğu ise her şeye bedeldi...
Babamız olmadan onun doğum gününü kutladık:)
Not:Bu post sinemaya gidildikten iki hafta sonra ancak yazılabildi...Çünkü maaile hastalıktan kırılmak üzere....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder